Είδα μεγέθη που αρμόζουν σε τέτοια έργα, χωρίς φόβο. Άκουγα και έβλεπα καθόλη τη διάρκεια, δίπλα και πίσω μου, το κοινό να προσπαθεί να πνίξει το κλάμα. Είδα και ένιωσα θεατές να τους συνεπαίρνει, αυτό που γινότανε πάνω στη σκηνή. Να ταυτίζονται. Αυτό είναι επιτυχία! Ένιωσα κι έζησα εν ολίγής δυνατά συναισθήματα. Σαν εκείνα που έχω ακούσει από αφηγήσεις ανθρώπων όταν έβλεπαν τη Λαμπέτη να παίζει. Μόνο...
