Οι ερμητικά κλειστές πόρτες των top προπονητών, φέρνει επιστροφή Μίτσελ στον Ολυμπιακό. Ας θυμηθούμε με τη βοήθεια ενός ειδικού σε θέμα Ολυμπιακών εξηγήσεων, ποιοι ήταν οι λόγοι απομάκρυνσης του Ισπανού στις αρχές του 2015.
Ήταν 6 Ιανουαρίου 2015 όταν ο Μϊτσελ έφευγε απ’ τον Ολυμπιακό. Τον απέλυσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Γιατί είδε πως η εταιρία δεν μπορούσε να προχωρήσει μαζί του, καθώς ο Ισπανός είχε «προσωπική ατζέντα». Παράλληλα, ήταν πανάκριβα τα πάρε-δώσε που ήθελε ο Μίτσελ. Έχοντας πάντα τεράστια ικανότητα στις δημόσιες σχέσεις.
Τίποτα απ’ όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, δεν είναι δικές μας διαπιστώσεις ή ρεπορτάζ. Είναι αναπαραγωγή όσων είχε αποκαλύψει ο Αντώνης Καρπετόπουλος σε άρθρο του σε Μέσο που εργαζόταν εκείνη την εποχή, στις 7 Ιανουαρίου 2015. Μάλιστα είχε κάνει και μια αναφορά που ο Ολυμπιακός τη βρίσκει μπροστά του με την επιστροφή Μίτσελ.
Ο 59χρονος τεχνικός είχε ψυχρές σχέσεις και πολλές διαφωνίες με τον Κριστιάν Καρεμπέ. Παράλληλα, είχε τσακωθεί με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Ανθρώπους δηλαδή που βρίσκονται και σήμερα στον Ολυμπιακό, έστω σε διαφορετικά πόστα. Ενώ τονιζόταν πως συνολικά οι σχέσεις του με συνεργάτες ήταν προβληματικές, αποτελώντας μία απ’ τις αιτίες απόλυσής του!
Ίσως λοιπόν το «χέρι θα μπει βαθιά στην τσέπη» που αποκάλυπταν το βράδυ της απόλυσης Κορμπεράν, να μην είχε αποτέλεσμα. Είτε επειδή τραβήχτηκε γρήγορα, είτε επειδή οι πόρτες των πραγματικά top προπονητών, ήταν ερμητικά κλειστές.
Δεν τους κατηγορεί και κανείς απ’ τη στιγμή που το… δέλεαρ που τους προσφερόταν είναι μια ομάδα στο -7 απ’ την κορυφή, με δύο ήττες στην Ευρώπη και τελευταία στον όμιλο, με ρόστερυπερβολικά μεγάλο, με τη διαμόρφωσή του να ήταν θέμα κυριολεκτικά της τελευταίας εβδομάδας και συγχρόνως τεράστια πίεση και απαίτηση όλα αυτά να ξεπεραστούν για να έρθουν τίτλοι και μπαλάρα στο χορτάρι. Μίτσελ λοιπόν γιατί κανείς άλλος δε δεχόταν να βάλει το κεφάλι του στην γκιλοτίνα.
Διαβάστε τα χαρακτηριστικότερα αποσπάσματα του σχεδόν προ 8ετίας αποκαλυπτικού άρθρου του Αντώνη Καρπετόπουλου:
«Δυο χρόνια έχει στην Ελλάδα και το να περιμένει κανείς ν’ αλλάξει είναι κομμάτι δύσκολο. Μετά το ματς με τον Πλατανιά, ο προβληματισμός του Μαρινάκη δεν ήταν αν θα πρέπει να τον στηρίξει ή να τον διώξει, αλλά αν θα πρέπει και τώρα να του κάνει τα χατίρια. Δηλαδή να διώξει πιθανότατα κάποιους συνεργάτες και σίγουρα κάποιους παίκτες, και να του φέρει μεσούσης της περιόδου άλλους. Θα το έκανε – πιστεύω- αν είχε τησιγουριά πως το καλοκαίρι ο προπονητής δεν θα είχε πάλι τσακωθεί με κάποιους και θα ήταν σε θέση να εγγυηθεί μια καλύτερη απόδοση της ομάδας. Αλλά τέτοιες σιγουριές με τον Μίτσελ δεν υπήρχαν. Με τον Βαλβέρδε υπήρχαν, αλλά αυτός είναι άλλη περίπτωση…
Τι έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει; Νομίζω κυρίως μια άρνηση συνεργασίας για τα μεταγραφικά θέματα, που αποτελούν αυτή τη στιγμή την πρώτη προτεραιότητα. Είναι ενδεικτική νομίζω η ιστορία του Ντινγκάρ: από όσο καταλαβαίνω, απόντος του Εντινγκά και με τον Μιλιβόγεβιτς τραυματία, ο Ισά και ο Καρεμπέ ήθελαν και θέλουν ένα αμυντικό χαφ ακόμα, αλλά ο Ισπανός δεν έμοιαζε να συμφωνεί.
Εν τέλει η απόλυσή του ήρθε και γιατί οι μέτριες εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα (για τις οποίες έχουν ευθύνη τεράστια φυσικά και οι παίκτες) δεν του έδιναν πόντους, αλλά και γιατί προέκυψε μια έλλειψη συνεργασίας με τους τεχνικούς διευθυντές – πράγμα που δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Στο τέλος ο Μίτσελ έμεινε μόνος με τις γοητευτικές για μας, αλλά αφόρητες για τους συνεργάτες του, ξεροκεφαλιές του…
Τα ακριβά χατίρια
Πολλοί πιστεύουν ότι ο Ολυμπιακός δυο καλοκαίρια τώρα αλλάζει πολλούς παίκτες γιατί “τους πουλάει ο Μαρινάκης”: είναι ωραίο παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Το καλοκαίρι ο Μαρινάκης πούλησε ουσιαστικά μόνο τρεις: τον Μήτρογλου, τον Μανωλά και τον Σάμαρη και καλά έκανε αφού τα χρήματα που η ομάδα πήρε ήταν εξαιρετικά.
Ξέρετε πόσοι έφυγαν γιατί ο προπονητής δεν τους πίστευε; Ένα σωρό! Με τον Χολέμπας, τον Βάις και τον Αβραάμ Παπαδόπουλο καυγάδισε μήνες. Με τον Πελέ, τον Μπονγκ, τον Γιαταμπαρέ, τον Μεντζανί, τον Κάρολ, τον Σέποβιτς, τον Μασάδο στο τέλος και με τον Ιμπαγάσα καθώς και με δυο – τρεις Έλληνες που τελικά δόθηκαν δανεικοί, είχε τυπικές σχέσεις!
Για τους Βαλντέζ, Πέρεζ και Μαρκάνο έκρινε ότι δεν συντρέχει λόγος απόκτησης και όλο το καλοκαίρι απέρριπτε τα σέντερ φορ που του προτάθηκαν απαιτώντας την επιστροφή του Μήτρογλου. Την προηγούμενη σεζόν δεν ήθελε τον Τζεμπούρ, τον Αμπτούν, τον Ντε Βινσέντι, τον Χολέμπας (που έμεινε με τα χίλια ζόρια), και μάλλον ανακουφίστηκε, όταν ήρθαν οι προτάσεις για τον Φετφατζίδη και τον Φέισα. Δεν λέω ότι όλα αυτά είναι απαραίτητα λάθος: ίσα ίσα.
Προπονητής είναι, εισηγήσεις δύσκολες έπρεπε να κάνει και πολλοί από τους παίκτες με τους οποίους τσακώθηκε είναι και μουρμούρηδες και δύσκολοι χαρακτήρες. Αλλά σοβαρά πιστεύει κανένας πως καμιά εικοσαριά παίκτες που έφυγαν (χωρίς να φέρουν ούτε ένα ευρώ) γιατί ο κόουτς δεν τους έβλεπε, θα χαλούσαν την διοίκηση, αν είχαν αξιοποιηθεί; Κομμάτι δύσκολο.
Ψηλά ο πήχης
Στο Μίτσελ έγιναν χατίρια πολλά και ακριβά, καθώς όχι μόνο του επέτρεψαν να διώχνει όποιον δεν γούσταρε, αλλά και του έφεραν και παίκτες που ζητούσε: Αμπιντάλ, Αφελάι, Ντουρμάζ, Μπενίτεθ, Μποτία, Μήτρογλου είναι καλοκαιρινές δικές του επιλογές και δεν ήταν καθόλου φθηνές λύσεις. Αν τώρα του ξανάδειχνε εμπιστοσύνη ο Μαρινάκης, αποκτώντας μόνο τους παίκτες που αυτός ήθελε, θα πρεπε να ξηλώσει όλους τους υπόλοιπους, να ψάχνει από τώρα αντικαταστάτες για 5-6 που ήδη έχουν μείνει στην άκρη, και να ελπίζει πως ο κόουτς δεν θα τσακωθεί με κανένα από αυτούς που θα ρθουν – πράγμα στατιστικά δύσκολο.
Η απόφαση της αντικατάστασής του ήταν πολύ δύσκολη κι αυτό φάνηκε: η δημοφιλία του στον κόσμο δεν είναι κάτι που δεν το ζύγισαν. Ωστόσο η κίνηση δείχνει ότι ο Μαρινάκης, όχι μόνο δεν παρατάει το πρωτάθλημα, αλλά διατηρεί ψηλά και τον πήχη των απαιτήσεων: η εταιρία πρέπει να λειτουργήσει καλύτερα, προσωπικές ατζέντες δεν επιτρέπονται, αλλά και η ομάδα οφείλει να π παίξει καλύτερη μπάλα – αντίθετα από άλλα γήπεδα στα οποία οι απαιτήσεις της εξέδρας είναι μικρές το Καραϊσκάκη δεν μπορεί να τρέμει σε ματς με τον ΠΑΣ και τον Πλατανιά, ούτε μπορεί διαρκώς να συγχωρούνται μέτριες εμφανίσεις σε ντέρμπι δυο χρόνια τώρα.
Τι θα κάνει ο Περέιρα;
Θα είναι καλύτερος του Μίτσελ ο αντικαταστάτης του; Στην επικοινωνία είναι αδύνατο: κανείς ποτέ δεν θα είναι συμπαθητικότερος, καλύτερος μπλαμπλάς και πιο χαρισματικός στις απαντήσεις από τον Ισπανό».
Πηγή: sdna.gr
