Tης Κατερίνας Πάντα
Ιάσων: «Αν αγάπη προς την πατρίδα σημαίνει δολοφονίες προσφύγων στα σύνορα, ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, συγκαλύψεις βιασμών, γυναικοκτονίες και αδιευκρίνιστα ποσά στις τσέπες υπουργών, τότε ναι είμαι περήφανα εθνοπροδότης και ανθέλληνας».
Οχι αγαπητέ Ιασονα. Η Ελλάδα μπορεί να έχει και αυτά όπως πολλές χώρες, αλλά ΔΕΝ είναι μόνον αυτά. Η αγάπη προς την πατρίδα για τους περισσότερους από εμας είναι και παραμένει ανιδιοτελής. Ανθρωπος χωρίς πατρίδα είναι ενας άνθρωπος καταδικασμένος. Και τούτος ο λαός το απέδειξε με τους αγώνες του και το αίμα του για την λευτεριά του. Αν εσύ επέλεξες τον ρόλο του διασώστη, μπράβο σου & συνέχισε έτσι. Δεν μπορείς όμως να εξισώνεις κάποια πράγματα που δεν αντέχουν στην κοινή λογική. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παίζει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου όταν οι “εταίροι” της ύψωσαν τείχη κι όταν καποιοι από αυτούς έκαναν ότι μπορούσαν και με το αζημίωτο γι αυτούς τους πολέμους με θύματα εκατομμύρια προσφύγων, ούτε να γίνεται το υποχείριο υβριδικού πολέμου του κάθε Ερντογαν με σώματα δυστυχών προσφύγων αντί όπλων. Μερικές φορές αγάπη προς την πατρίδα σημαίνει & προστασία της με όποιο κόστος.
Βρες κάτι άλλο να πεις, η συνέχισε το γενναίο έργο σου χωρίς άστοχες δηλώσεις, αλλά και χωρίς να την εκθέτεις. Γιατί τότε ίσως άθελά σου, οπλίζεις τον κάθε επίβουλο. Δεν μπορείς να γενικεύεις τόσο άτσαλα θέτοντας τον κάθε φιλόπατρη απέναντί σου, γιατί τότε θέτεις όλους τους Ελληνες.
Κρείττον του λαλείν το σιγάν.
