«Θα σε περιμένω να βγεις από εκεί μέσα και να παντρευτούμε», «Δεν με ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος, εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου», «Δεν με νοιάζει τι έχεις κάνει. Είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί σου και θέλω να γίνω γυναίκα σου, ακόμη κι αν είσαι φυλακισμένος ισόβια». Αυτά και άλλα παρόμοια είναι γραμμένα στις ερωτικές επιστολές που λαμβάνουν κατάδικοι στις φυλακές.
Η ιστορία έχει δείξει ότι βίαιοι άντρες εγκληματίες συχνά αποκτούν γυναίκες θαυμάστριες. Πώς φτάνει μία γυναίκα να ερωτευτεί ένα δολοφόνο;
Περιζήτητοι
Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα με αφορμή τα γράμματα που λάμβανε το προηγούμενο διάστημα στον Κορυδαλλό ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος. Ο δολοφόνος της συζύγου του, Καρολάιν, ο άνθρωπος που συγκλόνισε το πανελλήνιο με την ψυχρότητα που έστησε το έγκλημα, με την παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης είναι… περιζήτητος. Πηγές από τις φυλακές αναφέρουν ότι ο 33χρονος δέχεται πολλά γράμματα, με τα οποία κορίτσια και γυναίκες κάθε ηλικίας εκδηλώνουν τον θαυμασμό τους, τον έρωτά τους, την επιθυμία τους να τον γνωρίσουν από κοντά ή του υπόσχονται αιώνια πίστη και προσμονή μέχρι την ημέρα που θα αποφυλακιστεί.
Ιδιαίτερα γοητευτικός στα μάτια εκατοντάδων γυναικών ήταν και ο Παναγιώτης Φραντζής, ο οποίος το 1987 σκότωσε και τεμάχισε τη νεαρή σύζυγό του, Ζωή, επειδή τη ζήλευε. Και ο Κυριάκος Παπαχρόνης, ο διαβόητος «δράκος της Δράμας» των αρχών της δεκαετίας του ’80 που καταδικάστηκε για πέντε δολοφονίες και βιασμούς γυναικών, όμως, λάμβανε κατά εκατοντάδες τις ερωτικές επιστολές. Στους πολύ γνωστούς… ζεν πρεμιέ των φυλακών συγκαταλέγεται και ο Σπύρος Μπέσκος, καταδικασμένος για δύο δολοφονίες και 13 επιθέσεις σε βάρος γυναικών και βιασμούς. Δεχόταν πολλά ερωτικά γράμματα, έκανε σχέση μέσα από τη φυλακή και παντρεύτηκε όταν αποφυλακίστηκε, μετά από 25 χρόνια.
Άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον μικρόκοσμο των φυλακών αναφέρουν πως υπάρχουν γυναίκες που κάνουν τα πάντα για να έρθουν σε επαφή με κατάδικους, ακόμη κι αν αυτοί είναι σκληροί δολοφόνοι. «Υπήρξε περίπτωση καταδικασμένου για δολοφονίες, συμβόλαια θανάτου, ληστείες και ναρκωτικά που τα γράμματα με ερωτικό περιεχόμενο έφταναν σωρηδόν σε μηνιαία βάση», λένε πηγές του σωφρονιστικού καταστήματος.
Η ψυχολογία πίσω από τους ανθρώπους που έλκονται από εγκληματίες
Ο όρος «υβριστοφιλία», Hybristophilia, είναι ένας σχετικά καινούριος όρος που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον ψυχολόγο – σεξολόγο και συγγραφέα John Money. Είναι γνωστή αλλιώς και ως σύνδρομο Bonnie και Clyde.
Το σύνδρομο απαντάται σε παθητική ή επιθετική μορφή. Στην παθητική μορφή, τείνουν να πείθουν τον εαυτό τους ότι ο αγαπημένος τους είναι εντελώς αθώος και ακόμα κι αν δεν είναι, εκείνες νιώθουν σίγουρες ότι δεν θα έβλαπτε εκείνες. Η έλξη τους είναι κυρίως συμπονετική• θέλουν να του συμπαρασταθούν επειδή είναι άδικα καταδικασμένος και μόνος. Στην επιθετική (ενεργητική) μορφή, εκείνες είναι πρόθυμες να βοηθήσουν τον άνδρα που ερωτεύθηκαν στην εγκληματική του δράση, να ψευδομαρτυρήσουν, να βοηθήσουν στην κάλυψη του εγκλήματος, ακόμα και να δελεάσουν τα θύματα ώστε ο εγκληματίας να πραγματοποιήσει το σχέδιό του.
Η ψυχολόγος Katherine Ramsland συσχετίζει κάποιους από τους λόγους εμφάνισης της υβριστοφιλίας με τα κίνητρά τους: Κάποιες από αυτές τις γυναίκες πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον βίαιο άντρα, ακόμα κι αν είναι εγκληματίας. Άλλες «βλέπουν» το μικρό αγόρι που κάποτε ήταν και επιζητούν να το φροντίσουν.
Υπάρχει και η έννοια του «τέλειου» φίλου. Γνωρίζουν πού βρίσκεται συνέχεια και ότι τις σκέφτεται. Δεν χρειάζεται να εμπλακούν στις καθημερινές εργασίες ενός σπιτικού και μπορούν να διατηρήσουν συνέχεια τη φαντασίωση ζωντανή για πολύ καιρό, αφού το αντικείμενο του πόθου τους βρίσκεται τις περισσότερες φορές στη φυλακή.
Μια άλλη οπτική του συνδρόμου δίνει ο εγκληματολόγος και κοινωνιολόγος Jack Levin, ο οποίος θεωρεί ότι αυτές οι γυναίκες λατρεύουν να είναι διάσημες με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλά είναι οι ίδιες γυναίκες που μπορεί να ερωτευθούν έναν διάσημο ηθοποιό ή έναν ροκ σταρ.
