Έρευνες ξεκίνησαν στη Πομπηία προκειμένου να εξάγουν γενετικά μυστικά από τα οστά ενός άνδρα και μιας γυναίκας που θάφτηκαν όταν η ρωμαϊκή πόλη καταστράφηκε από ηφαιστειακή τέφρα.
Σε αυτή τη νέα μελέτη των οστών τους, λοιπόν, ανακαλύπτονται το αρχαίο γενετικό υλικό που διατηρήθηκε σε σώματα που ήταν εγκλωβισμένα σε στάχτη, τα οποία είχαν γίνει συμπαγής με τον χρόνο.
Οι δύο άνθρωποι ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1933, σε αυτό που οι αρχαιολόγοι της Πομπηίας αποκαλούν Casa del Fabbro (Το Σπίτι του Τεχνίτη). Ήταν σωριασμένοι στη γωνία της τραπεζαρίας, σχεδόν σαν να γευμάτιζαν όταν συνέβη η έκρηξη, στις 24 Αυγούστου τού 79 μ.Χ.
«Από τη θέση του σώματός τους φαίνεται ότι δεν έτρεξαν να φύγουν. Η απάντηση στο γιατί συνέβη αυτό θα μπορούσε να βρίσκεται στην κατάσταση της υγείας τους» είπε η Δρ Βίβα στο Inside Science, του BBC Radio 4.
Πως διατηρήθηκαν εώς σήμερα
«Όλα έχουν να κάνουν με τη διατήρηση των σκελετών», εξήγησε ο καθηγητής Γκαμπριέλε Σκοράνο από το κέντρο Lundbeck GeoGenetics στην Κοπεγχάγη, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης. «Είναι το πρώτο πράγμα που κοιτάξαμε και φαινόταν πολλά υποσχόμενο, γι’ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε μια δοκιμή με την εξαγωγή του DNA».
Τόσο η αξιοσημείωτη συντήρηση όσο και η πιο σύγχρονη εργαστηριακή τεχνολογία επέτρεψαν στους επιστήμονες να εξαγάγουν πολλές πληροφορίες από μια «πραγματικά μικρή ποσότητα οστικής σκόνης», όπως εξήγησε ο καθηγητής Σκοράνο.
«Τα νέα μηχανήματα προσδιορισμού αλληλουχίας μπορούν να διαβάσουν ολόκληρα γονιδιώματα ταυτόχρονα», είπε.
Η γενετική μελέτη
Η γενετική μελέτη αποκάλυψε ότι ο σκελετός του άνδρα περιείχε DNA από βακτήρια που προκαλούν φυματίωση, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να νοσούσε από την ασθένεια πριν από το θάνατό του. Ενα θραύσμα οστού στη βάση του κρανίου του περιείχε ικανοποιητική ποσότητα άθικτου DNA για να εξαχθεί ολόκληρος ο γενετικός του κώδικας.
Με αυτόν τον τρόπο διαπιστώθηκε ότι ο άνδρας μοιραζόταν ”γενετικούς δείκτες” με άλλα άτομα που ζούσαν στην Ιταλία κατά την εποχή της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας. Τα γονίδια που εντοπίστηκαν στην συνέχεια είναι συνηθέστερα σε ανρθώπους από τη Σαρδηνία,γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να υπήρχαν υψηλά επίπεδα γενετικής ποικιλίας σε όλη την Ιταλική Χερσόνησο εκείνη την εποχή.
«Η Πομπηία είναι σαν ένα ρωμαϊκό νησί. Έχουμε μια εικόνα μιας ημέρας το 79 μ.Χ.» ανέφεραν οι επιστήμονες, προσθέτοντας ότι κάθε ανθρώπινο σώμα στην Πομπηία είναι ένας θησαυρός.
«Αυτοί οι άνθρωποι είναι σιωπηλοί μάρτυρες ενός από τα πιο γνωστά ιστορικά γεγονότα στον κόσμο», είπε. «Το να εργάζομαι πάνω στο υλικό τους είναι πολύ συναισθηματικό και μεγάλο προνόμιο για μένα», κατέληξε η Δρ Βίβα.
