Για ένα άτομο «ψυχικά διαταραγμένο» κάνει λόγο ο κλινικός ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου αναφερόμενος στη Ρούλα Πισπιρίγκου
Συγκλονισμένη παρακολουθεί η κοινή γνώμη της Ελλάδας τις αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας για τον θάνατο της Τζωρτζίνας, η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, πέθανε από τη χρήση της κεταμίνης (C13H16ClNO) που είναι ένα φάρμακο το οποίο χρησιμοποιείται για την αναισθησία των ζώων ή σε μικρές δόσεις για τους καταθλιπτικούς ασθενείς. Ο θάνατος του μικρού κοριτσιού ήταν δύσκολος και, όπως αναφέρουν αστυνομικοί συντάκτες, η 9χρονη υπέφερε αρκετά προτού κλείσει τα μάτια της. Ήταν μια ακραία συμπεριφορά που είχε ως αυτουργό τη μητέρα του παιδιού.
Στο πλαίσιο της αποτρόπαιας πράξης και της ηθικά και νομικά καταδικαστέας συμπεριφοράς, η «ΝΚ» επικοινώνησε με τον κλινικό ψυχολόγο Νίκο Παπανικολάου, ο οποίος μίλησε για την ψυχοπαθολογία που πιθανότατα χαρακτηρίζει αυτήν τη γυναίκα.
Ο κ. Παπανικολάου υποστήριξε πως όλα τα ευρήματα και τα στοιχεία που έχουν δοθεί ως τώρα στη δημοσιότητα ταυτίζονται με την ψυχοπαθολογία που φέρει το λεγόμενο «σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου» ή αλλιώς «πλασματική διαταραχή» που επιβάλλεται σε άλλο άτομο. Είναι ένα νόσημα που δεν έχει αυξημένη συχνότητα. Το άτομο «ιατρικοποιεί» τη σωματική του κατάσταση χωρίς να έχει κάποιο υπαρκτό νόσημα. Παρουσιάζει ψευδή γεγονότα και ψευδείς καταστάσεις με σκοπό να τραβήξει την προσοχή του κόσμου και της κοινωνίας. Το συγκεκριμένο σύνδρομο έχει ναρκισσιστικές προεκτάσεις, αφού το άτομο παρουσιάζει ψευδείς εικόνες με σκοπό να ενισχύσει το «εγώ» του. Σε περίπτωση που το άτομο έχει παιδιά, τότε μπορεί να γίνει ιδιαιτέρως επικίνδυνο.
«Όταν μιλάμε για ψυχοπαθολογία στην περίπτωσης της Ρούλας Πισπιρίγκου, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου ή αλλιώς πλασματική διαταραχή που επιβάλλεται σε άλλο άτομο. Πρόκειται για ψυχική διαταραχή. Έγινε γνωστή από το βιβλίο “Οι περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν” που το έγραψε ένας επιφανής στοχαστής. Ο Μινχάουζεν ήταν ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο που πολέμησε στον ρωσοτουρκικό πόλεμο το 1768 και με την επιστροφή του από τον πόλεμο άρχιζε να διηγείται τα ψεύτικα κατορθώματά του. Έλεγε ψέματα για να αισθανθεί πόσο σημαντικός είναι. Έχοντας κάποιος αυτήν τη διαταραχή προκαλεί κακό σε κάποιον άλλον άνθρωπο προκειμένου να ανεβάσει το “εγώ” του, τον εαυτό του. Το δεύτερο σκέλος της ψυχικής διαταραχής είναι η πλασματική διαταραχή, που επιβάλλεται στον εαυτό του. Το συγκεκριμένο άτομο έπεισε ή προσπάθησε να πείσει κάποιους ότι έχει καρκίνο για να έχει δευτερογενές όφελος. Τα άτομα αυτά που πάσχουν από το συγκεκριμένο νόσημα κακοποιούν άτομα που χρήζουν άμεσης ιατρικής φροντίδας από τα ίδια. Το θύμα δεν πάσχει από κάποιο υπαρκτό νόσημα, αλλά κακοποιεί διά της συμπεριφοράς του το άτομο το οποίο το φροντίζει. Οι πάσχοντες από τη διαταραχή αυτή λένε ψέματα για την υγεία τους και προσπαθούν να αποκομίσουν δευτερογενές όφελος για να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Αυτός είναι ο πυρήνας της συγκεκριμένης ψυχοπαθολογίας: “στρέφω τα φώτα της δημοσιότητας πάνω μου για να αισθανθώ ηρωίδα ή ότι είμαι σημαντική”. Αυτό είναι το μότο και με αυτόν τον τρόπο “ισχυροποιώ το εγώ μου”. Υπάρχει έντονος ναρκισσιστικός χαρακτήρας πίσω από το συγκεκριμένο νόσημα», ανέφερε ο κ. Παπανικολάου.
Στοιχεία
Το σύνδρομο Μινχάουζεν είναι ένα νόσημα που, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, παρουσιάζει σπανιότητα. Επίσης, το συγκεκριμένο νόσημα είναι γυναικείου φύλου, κυρίως με την έννοια πως παρουσιάζεται στις γυναίκες σε συχνότητα 93%. Όσον αφορά στην κακοποιητική συμπεριφορά και στάση, έχει παρατηρηθεί πως οι άνδρες επιτίθενται σε αγόρια και οι γυναίκες σε κορίτσια. Είναι ένα νόσημα που πρωτοδιατυπώθηκε επιστημονικά μόλις 9 χρόνια πριν, δηλαδή το 2013.
«Είναι ένα σύνδρομο πολύ σπάνιο. Παρουσιάζεται σε συχνότητα 1 στα 28 εκατομμύρια άτομα. Στο 93% των περιπτώσεων ο θύτης είναι η μητέρα ή κάποιος άλλος κηδεμόνας που έχει τον ρόλο της μητέρας. Ο πατέρας παρουσιάζεται στο 7% των περιπτώσεων. Όταν ο πατέρας πάσχει από το συγκεκριμένο νόσημα, τότε το θύμα έχει τριπλάσιες πιθανότητες να είναι αγόρι. Ο πατέρας κινείται κακοποιητικά προς το αγόρι και η μητέρα κινείται κακοποιητικά προς το κορίτσι. Η μέση ηλικία κατάληξης των θυμάτων ως προς το συγκεκριμένο σύνδρομο είναι τα 4 χρόνια. Η πρώτη αιτία κατάληξης είναι η άπνοια ως αποτέλεσμα του πνιγμού, η ασιτία ή κάποια μορφή τραυματισμού. Φαίνεται πως υπάρχει συνάφεια μεταξύ των αδερφών. Εάν έχει πεθάνει ένας αδερφός από κάποιον που πάσχει από το συγκεκριμένο νόσημα, τότε φαίνεται πως σε 25% θα καταλήξουν και τ’ άλλα αδέρφια. Το συγκεκριμένο σύνδρομο αναγνωρίστηκε το 2013», υποστήριξε ο κ. Παπανικολάου.
Αντιμετώπιση
Ένα εύλογο ερώτημα είναι εάν το συγκεκριμένο νόσημα θεραπεύεται. Είναι ένα νόσημα όπως η σχιζοφρένεια, με την έννοια πως ο ασθενής παρουσιάζει συμπτωματολογία και με την κατάλληλη χρήση φαρμακευτικής αγωγής και ψυχολογικής στήριξης μπορεί να περιορίσει σε σημαντικό βαθμό τα συμπτώματα ή μιλάμε για ένα νόσημα που μπορεί πλήρως να ιαθεί; Σε αυτό το ερώτημα, ο κ. Παπανικολάου κάνει σαφές πως είναι ένα νόσημα που δε θεραπεύεται και μπορεί να παρουσιάσει συννοσηρότητα με άλλες ψυχικές διαταραχές όπως είναι η κατάθλιψη και το άγχος.
«Δε θεραπεύεται. Απλά κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις. Υπάρχει μακροχρόνια και δύσκολη ιατρική αντιμετώπιση, με συμβουλευτική και ψυχολογική στήριξη. Εάν υποψιαστούμε πως ο θύτης πάσχει από το συγκεκριμένο σύνδρομο, το υποψήφιο θύμα πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα και να πάει σε ανάδοχη οικογένεια. Από εκεί και πέρα, πρέπει να υπάρξει φαρμακευτική αγωγή σε περίπτωση που υπάρξουν συνοδευτικά προβλήματα. Το σύνδρομο ενδέχεται να “δώσει” κατάθλιψη ή άγχος. Υπάρχουν συχνές υποτροπές και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να υπάρξει ψυχοεκπαίδευση στους συγγενείς και τους φίλους ώστε να προληφθούν αυτές οι υποτροπές. Το βασικό, όμως, είναι πως υπάρχει άγνοια του προβλήματος», υποστήριξε ο κ. Παπανικολάου.
Ο ρόλος του πατέρα
«Ανίσχυρος και παθητικός»
Ένα εύλογο ερώτημα είναι ποια είναι η θέση του πατέρα. Η Ρούλα Πισπιρίγκου είχε μια ψυχοπαθολογία η οποία ήταν εμφανής. Πού βρισκόταν, όμως, ο πατέρας; Σύμφωνα με τον κ. Παπανικολάου, όλα δημιουργούν το «παζλ» του συνδρόμου Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου. Ο πατέρας είναι μια προσωπικότητα παθητική. Δε δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα παιδιά του, με αποτέλεσμα να μένει εντελώς αδιάφορος και για το τι αντιμετωπίζει η γυναίκα του. Δεν είναι σε θέση να κατανοεί τι συμβαίνει στο σπίτι του.
«Η “ανατομία” του συνδρόμου Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου αποτυπώνεται στην περίπτωση του περιστατικού στην Πάτρα. Μέσα σε αυτήν την “ανατομία” υπάρχει ένας απόμακρος πατέρας. Είναι συναισθηματικά αποδεσμευμένος. Είναι ανίσχυρος και παθητικός. Είναι απών από το σπίτι ακόμη και όταν είναι παρών στο σπίτι. Είναι αρνητής της κακοποίησης και των ευρημάτων. Είναι χαρακτηριστικό πως ο πατέρας δεν επισκεπτόταν τα παιδιά του ακόμη και όταν ήταν στο νοσοκομείο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παπανικολάου.
Πηγή: neakriti.gr
