Ο Χρήστος Πολίτης σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στον Θεοδόση Μίχο, για το «The Magazine», μετά από 17 χρόνια, μίλησε ανοιχτά για τη συμμετοχή του στη σειρά – φαινόμενο, «Λάμψη».
Τον Φώσκολο «δεν τον γούσταρε ποτέ». Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνο οικονομικά ριγμένος στη σειρά, αντέδρασε.
Έχει τύχει να παίξετε σε άδεια θέατρα;
Μια και δυο φορές; Πολύ συχνά. Είναι άσχημη εμπειρία. Πχ το ‘94 έπαιζα στην παράσταση «Άννα Καρένινα» με τη Μιμή Ντενίση στο Θέατρο Ακροπόλ και σταματούσε η κυκλοφορία στην Ιπποκράτους. Ήταν και η εποχή που έκανα τον Γιάγκο Δράκο. Την επόμενη χρονιά μου πρότεινε ο Λιβαδάς να ανεβάσουμε τους “Αδερφούς Καραμαζόφ” του Ντοστογέφσκι και μάλιστα με έναν Ουκρανό σκηνοθέτη. Στη διανομή ήταν και ο Τίτος Βανδής, η Τάνια Τρύπη και ο βιαστής, ο Λιγνάδης. Παραπάνω από 13 θεατές δεν είχαμε σε καμία παράσταση.
Παρά το γεγονός ότι εσείς τότε κάθε απόγευμα “μπαίνατε” σε κάθε σπίτι της χώρας με τη “Λάμψη”;
Χαμός γινόταν, δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω. Όμως το θέατρο Βέμπο στο μυαλό του κόσμου ήταν χώρος επιθεώρησης. Επίσης ο Πολίτης ήταν για τον κόσμο πια ο Γιάγκος Δράκος. Ντοστογέφσκι, Βέμπο, Γιάγκος Δράκος, Πολίτης, κάτι δεν τους κόλλαγε, ήταν έξω από την αντίληψή τους. Είναι να τρελαίνεσαι.
Την επόμενη χρονιά δεν έκανα θέατρο γιατί είχα σοκαριστεί. Όταν ήμουν μικρός, ξέρετε, είχα δει μια ταινία που λεγόταν «Το λιοντάρι του χειμώνα» με Πίτερ Οτούλ και Άντονι Χόπκινς και σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να ανεβάσω κάποια στιγμή αυτό το έργο. Το πρότεινα στον Κοραή Δαμάτη.
Έγινε ένας θίασος με την Αντιγόνη Βαλάκου -πολύ μεγάλη ηθοποιός- ανέβηκε μία πολύ ωραία παράσταση, κατά κάποιους ήταν η πιο ολοκληρωμένη μου ερμηνεία. Πάλι τα ίδια: 13 θεατές.
Άντεξα μέχρι τον Φεβρουάριο και είπα στον σκηνοθέτη: Δεν πάει άλλο, δεν γίνεται, δεν θέλει ο κόσμος, τι να κάνουμε; Έτσι αποχαιρέτησα το θέατρο. Όχι απλώς με μία αποτυχία. Αλλά με μία παταγώδη αποτυχία.
Πότε συνήλθατε από όλο αυτό;
Κοιτάξτε, ο ηθοποιός ξέρει τι είναι αυτό που κάνει. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι ο μέγιστος των ηθοποιών, όπως κάποιοι ανόητοι που περιφέρονται και λένε ότι είναι οι καλύτεροι των τελευταίων 100 χρόνων ή της γενιάς τους. Ξέρετε πόσα τέτοια νούμερα κυκλοφορούν;
Όλα αυτά τα καταπληκτικά πνευματικά όντα, που νομίζουν ότι έχουν γίνει ξαφνικά θεοί. Γι’ αυτό φέρονται έτσι όπως φέρονται. Είτε λέγονται Κιμούλης, είτε Σπυρόπουλος, είτε Φιλιππίδης, είτε Λιγνάδης. Τους καταδικάζω ασυζητητί όλους αυτούς. Είμαι υπέρ των θυμάτων, πιστεύω απόλυτα στην ειλικρίνειά τους.
Γι’ αυτό αντιμετωπίζω με μεγάλη έκπληξη κάποιες αποφάσεις των δικαστηρίων ή τη θέση της έδρας κατά τη διάρκεια της δίκης του Λιγνάδη, ας πούμε, ενώ γινόταν μια αισχρή επίθεση από την υπεράσπισή του προς τα θύματα προκειμένου να τα πανικοβάλλουν και να τα ξεφτιλίσουν. Πώς λοιπόν προστατεύονται οι μάρτυρες και τα θύματα; Αλλά ο ισχυρός τελικά είναι πάνω απ’ όλα.
Μου είπατε νωρίτερα ότι αν και γνωρίσατε νωρίς την επιτυχία δεν χρειάστηκε καν να προσπαθήσετε για να μην πάρουν τα μυαλά σας αέρα. Το ίδιο ισχύει και για την εκκωφαντική τηλεοπτική επιτυχία της Λάμψης όταν πια ήσασταν μεσήλικας;
Καταρχήν είχα κάνει και παλιότερα τηλεόραση.
Πώς σας προσέγγισε για τη «Λάμψη»;
Δεν με προσέγγισε αυτός. Εκείνη την εποχή η Βουγιουκλάκη είχε πολύ στενές σχέσεις με τον Κυριακού, είχαν κάνει τη σειρά “Και εύθυμη και χήρα” με τον Σπυρόπουλο. Οπότε η «Λάμψη» ήταν άλλη μια ευκαιρία για να παίξει ο Σπυρόπουλος. Ο Φώσκολος σκεφτόταν διάφορα πρόσωπα σύμφωνα με τη δική του αισθητική.
Δηλαδή ο Φώσκολος ήταν τύπος που έβλεπε σε μια βιτρίνα ένα σακάκι λαμέ ψαροκόκαλο κι αγόραζε δυο-τρία. Τέτοια φόραγε. Ήθελαν τον Σπυρόπουλο και για κάποιο λόγο -δηλαδή γιατί ήταν ο Διαγόρας Χρονόπουλος τότε στο παιχνίδι- την Κούρκουλα.
Στη Βουγιουκλάκη και τον Χρονόπουλο δεν πήγαινε, ας πούμε, η Τόνια Καζιάνη για το ρόλο της Βίρνας ή ο Ερρίκος Μπριόλας για το ρόλο του Γιάγκου Δράκου. Δεν ήθελαν ούτε τον Αλεξανδράκη, ούτε τον Αντωνόπουλο, ούτε τον Βόγλη, όλους αυτούς που είχαν μια ηλικία κλπ.
Χρόνια μετά σε μια δεξίωση ο ίδιος ο Κυριακού μου αποκάλυψε ότι η Βουγιουκλάκη πρότεινε να παίξω εγώ το ρόλο του Γιάγκου. Κάπως προτάθηκε και η Κάτια Δανδουλάκη. Άρα εμείς ήμασταν «φορετοί» στη «Λάμψη» και έπρεπε να μας αποδεχθεί ο Φώσκολος. Ο οποίος δεν με συμπάθησε ποτέ.
Η συνεργασία μας ήταν…καμία. Τους δύο πρώτους μήνες που σκηνοθετούσε, έδειχνε τη Βίρνα ακόμη και σε πλάνα που μιλούσα εγώ. Κάποια στιγμή τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω ότι παραιτούμαι. Γιατί; μου λέει. Γιατί μιλάω και δείχνεις μόνο τη Δανδουλάκη. Ναι, λέει, αλλά έχεις μια φωνή που δεσπόζει.
Τότε ηχογράφησε τη φωνή μου να τελειώνουμε, του λέω. Πάνω στο κοντρόλ ήταν συνήθως η Βουγιουκλάκη, ο Πλωρίτης και ο Χρονόπουλος, οι οποίοι είχαν συναντήσεις δυο-τρεις φορές την εβδομάδα με τον Φώσκολο για να ελέγχουν τους προστατευόμενούς τους. Ο Γιάγκος Δράκος λοιπόν ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος.
Μια μέρα όμως με έπιασαν αγκαζέ ο Κυριακού από τη μία και ο Φώσκολος από την άλλη και μου λένε: Η Δανδουλάκη είναι να φύγει, εσύ κρατάς τη σημαία. Ακόμη κι όταν πεθάνω, λέει ο Φώσκολος, έχω σενάρια στο συρτάρι μου για 30 χρόνια. Αν φύγεις, η «Λάμψη» θα κατεβάσει ρολά. Σε σένα στηριζόμαστε. Αυτή η κουβέντα έγινε το ’96. Έμεινα ως το 2005. Η Δανδουλάκη έφυγε το ’98.
Τα γυρίσματα ήταν εύκολη ή δύσκολη υπόθεση;
Παίρναμε το σενάριο το βράδυ και γυρίζαμε την επομένη. Κάθε πρωινό μου ήταν τραγικό. Έβριζα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μαλ@κίες έγραφαν. Εγώ και η Δανδουλάκη είχαμε δικαίωμα να διορθώνουμε το κείμενο. Εκείνη ερχόταν στο γύρισμα και το κείμενο της ήταν όλο γεμάτο blanco.
Εγώ από την αρχή είπα ότι δεν θα αλλάξω ούτε ένα «και». Είμαι ηθοποιός, όχι σεναριογράφος, δεν θα κάνω και αυτή τη δουλειά. Ο αγώνας μου λοιπόν ήταν να κάνω ό,τι μπορούσα για αυτό το ρόλο. Ένα στοιχείο που έβαλα στον Γιάγκο Δράκο ήταν το ερωτικό. Δεν εννοώ σεξουαλικό, αλλά το πώς βλέπεις τον κόσμο.
Δεν έχω παίξει ποτέ μου με τεχνική, δεν ξέρω τι σημαίνει, με την έννοια της μανιέρας, να βγάζεις από την τσέπη μια συνταγή. Όχι, τίποτα από όλα αυτά, το μόνο που έκανα ήταν να αντιμετωπίζω ερωτικά ακόμη και μια καρέκλα που είχα απέναντι μου. Αυτό θεωρώ ότι πέρασε στον κόσμο.
Οι ηθοποιοί δεν βγάλατε πολλά χρήματα από όλη αυτή την ιστορία;
Προφανώς το έκανα για τα λεφτά. Δεν είχα μία γιατί τα είχα ρίξει όλα στο Απλό Θέατρο που τότε ήταν πίσω από το Πάντειο, όπου ανέβαζα ποιοτικά έργα. Έφτασα όμως να παίρνω από τη μάνα μου χρήματα για τσιγάρα και βενζίνη. Και υποτίθεται ότι ήμουν γνωστός πρωταγωνιστής. Αποφασίζω λοιπόν να κάνω τη «Λάμψη».
Χρήστο, παραπάνω από 1.100.000 δρχ δεν μπορούμε να σου δώσουμε, μου λένε. Μάλλον με δουλεύουν, σκέφτηκα, όταν άκουσα το ποσό. Ήταν αστρονομικό για μένα. Δηλαδή αν μου έλεγαν 100.000 το μήνα πάλι θα μου φαίνονταν πολλά.
Πόσο παίρνει η Δανδουλάκη; τους ρωτάω. Λίγο παραπάνω από σένα, μου λένε. Καλά λέω, ας της κάνουμε τη χάρη, γιατί μέχρι τώρα ό,τι έχουμε κάνει μαζί, είμαι πρώτο όνομα εγώ.
Έλα όμως που σύντομα μαθαίνω ότι η Δανδουλάκη δεν παίρνει 50.000 παραπάνω, αλλά συνολικά 2.000.000 και βάλε. Με απειλή παραίτησης με πάνε στο 1,5 εκατομμύριο. Αλλά αργότερα μαθαίνω ότι η Δανδουλάκη παίρνει 3.000.000 τελικά.
Η «Λάμψη» εν τω μεταξύ είχε τεράστια επιτυχία, τα έσοδα του ΑΝΤ1 ήταν τρομακτικά. Ήμουν δηλαδή ριγμένος, όχι όμως μόνο οικονομικά.
Εξαρχής η Δανδουλάκη είχε θέσει όρο να είναι στους τίτλους: «Η Λάμψη με την Κάτια Δανδουλάκη». Ήθελε να μπει πρώτο όνομα. Άντε, λέω εγώ, ας μπει μετά “και ο Χρήστος Πολίτης”. Όχι, μου λένε, δεν θέλει κανένα πλάι της. Κι εγώ πού πάω; ρωτάω.
Μετά, μου λένε, θα είναι ως εξής: Πρωταγωνιστούν Κώστας Σπυρόπουλος, Ελένη Κούρκουλα. Αν είναι δηλαδή δυνατόν δύο νέοι ηθοποιοί, μόνο και μόνο επειδή ήταν ο ένας προστατευόμενος της Βουγιουκλάκη και η άλλη σύζυγος του Χρονόπουλου. Αφήστε το, μην το βάλετε πουθενά το όνομα μου, τους λέω. Όχι, μου λένε, θα σας βάλουμε γκεστ σταρ.
Μάλλον δεν ξέρετε τι σημαίνει γκεστ σταρ, τους λέω. Ένας βασικός ήρωας σε ένα σίριαλ δεν είναι γκεστ σταρ.
Μην το βάλετε πουθενά, τους λέω, αν χρειαστεί να το μάθει ο κόσμος θα βγω έξω με πλακάτ που θα λέει: «Είμαι ο Χρήστος ο Πολίτης και παίζω σε αυτή τη σειρά».Για να το πιστέψουν δηλαδή
(σ.σ. τελικά το όνομα του είναι το τέταρτο στους τίτλους αρχής, μετά τους Κάτια Δανδουλάκη, Κώστα Σπυρόπουλο, Ελένη Κούρκουλα, που εμφανίζεται στους τίτλους αρχής ως εξής: Στο ρόλο του Γιάγκου Δράκου ο Χρήστος Πολίτης).
Άρα οι σχέσεις με τον Φώσκολο ήταν τεταμένες εξαρχής και έτσι παρέμειναν ως το τέλος.
Δεν τον γούσταρα ποτέ.
Πώς συνεργαστήκατε όμως ομαλά τόσα χρόνια;
Μα δεν βλεπόμασταν. Τις επικεφαλίδες των σεναρίων έγραφε. Ή ακόμη και το σενάριο να έγραφε ο ίδιος, τι με νοιάζει εμένα; Και Σέξπιρ έχω παίξει, έχω καμιά επαφή μαζί του επειδή έγραψε τα έργα; Απλώς τον Σέξπιρ, όταν τον διαβάζω και τον μελετώ, δεν βρίζω. Νιώθω δέος και λέω Θεέ μου, πώς θα καταφέρω να προσεγγίσω κάτι τόσο σπουδαίο.
Με πληροφορίες από govastileto
