«Δεν θα κρυφτώ, δεν ξέρω ποια είναι η εντύπωσή σας για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στην πολιτική, εγώ τουλάχιστον συμμετέχω στην πολιτική αλλά δεν είμαι μηχανή, είμαι άνθρωπος, έχω συναισθήματα. Αυτό που σκέφτηκα ήταν η παραίτηση. Ήταν το πρώτο συναίσθημα και δεν είναι και φευγαλέο, ήταν κάτι που με βασάνισε αρκετές ώρες και μέρες.
Όταν όμως ξεπέρασα το σοκ, συνειδητοποίησα ότι το μόνο που δεν έχω δικαίωμα να κάνω είναι να λιποτακτήσω. Δεν έχω δικαίωμα απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στο 1.200.000 ανθρώπους που μας ψήφισαν εκείνη την Κυριακή της ήττας, απέναντι στα δεκάδες χιλιάδες μέλη μας, δεν έχω δικαίωμα να λιποτακτήσω και να τους αφήσω μόνους σε μια δύσκολη στιγμή. Και νομίζω ότι αυτό το οποίο υπερίσχυσε, είναι να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, να ανασυγκροτηθούμε και να δώσουμε μια νέα μάχη. Διότι μπροστά μας δεν έχουμε έναν επαναληπτικό αγώνα, το σκορ της προηγούμενης κάλπης δεν θα βρεθεί στις επόμενες κάλπες.
Θα ήθελα να το παρομοιάσω, αν μου επιτρέπετε, με αθλητικούς όρους. Δεν είναι επαναληπτικός αγώνας, αλλά είναι η δεύτερη προσπάθεια ενός άλτη που έβαλε ψηλά τον πήχη, πέρασε από κάτω και τώρα πρέπει να συμμαζέψει την ψυχολογία του, να δει τα λάθη του, να δει την περπατησιά του για να έχει στη δεύτερη προσπάθεια το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, να περάσει τον πήχη.
