Η Κάτια Δανδουλάκη για εμένα είναι πολλά παραπάνω από την ηθοποιό που γνωρίζουμε όλοι. Την γνωρίζω από μωρό, υπήρξε αγαπημένη φίλη του πατέρα μου, έχω εικόνες μαζί της από τότε που με θυμάμαι. Η Κάτια Δανδουλάκη ήταν, είναι και θα είναι όμορφη πολύ. Ψηλή πολύ. Με χιούμορ πολύ. Με ευγένεια πολύ. Χορτάτη πολύ. Φίλη καλή πολύ. Σταθερή πολύ. Ταυρίνα πολύ.
Αποφάσισε από πολύ νωρίς να κάνει δικές της παραγωγές για να μπορεί να δημιουργεί πάνω στο σανίδι το αποτέλεσμα που εκείνη ονειρεύεται. Και τα κατάφερε. Είχε πάντα στο πλάι της εξαιρετικούς συνεργάτες και άκρως ταλαντούχους ηθοποιούς.
Η Κάτια Δανδουλάκη δεν έβγαλε χρήματα από το θέατρο γιατί όπως όλοι οι ταγμένοι στο θέατρο, ό,τι έβγαζε το έβαζε στην επόμενη παραγωγή της. Γιατί αυτό σημαίνει Θεατρίνα. Όρος προς εξαφάνιση στις Άγριες και μουντές και μη δημιουργικές ημέρες που διανύουμε, όμως η Κάτια αυτό είναι.
Σαν πέρασαν τα χρόνια αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της χώρο, το θέατρο Κάτια Δανδουλάκη. Και το έκανε με τις οικονομίες της και τα χρήματα που έβγαλε από την Λάμψη. Γι αυτό και τονίζω πως οι ταγμένοι στο θέατρο μόνο με θέατρο ζουν. Δεν τα χάλασε σε ρούχα, σε σπίτια, σε εξοχικά, σε αμάξια. Τα έδωσε όλα για να φτιάξει το θέατρο της. Γιατί μεταξύ μας αυτό είναι το παιδί της. Αν μπεις στο καμαρίνι της θα καταλάβεις πως τις περισσότερες ώρες τις περνά εκεί και όχι στο σπίτι της. Η ψυχή της όλη φαίνεται μέσα από τον προσωπικό της χώρο.
Πάμε στο Καινούργιο της παιδί τώρα, των Παπαθανασίου – Ρέππα, που επειδή τους αγαπά και τους πιστεύει πολύ και έχουν συνεργαστεί με μεγάλη επιτυχία τους παρακάλεσε πέρσι του Αγίου Γεωργίου να της γράψουν αυτό το διαμαντάκι. Και το έκαναν και το παίζει φέτος και είμαι ευτυχής που τους έκανα έκπληξη και πήγα να το δω με τη μαμά ένα απόγευμα Τετάρτης.
Η Κάτια σαρώνει πάνω στη σκηνή, είναι αφοπλιστικά γοητευτική, μέσα σε ένα αέρινο μπεζ σύνολο που νομίζεις ότι θα πετάξει, είναι άνετη, ξέρει το πόσο καλό είναι το έργο, της αρέσει και όταν σου αρέσει το κάνεις δικό σου, το κάνεις κομμάτι σου.
Έχει μέσα στοιχεία από την ίδια, ξεκινά με το να εξιστορεί πως ήταν η μόνη ψηλή στην τάξη, όλες οι άλλες ήταν δύο κεφάλια κάτω και πως με τέτοιο νούμερο παπούτσι είχε πρόβλημα στο να βρει παπούτσια εν αντιθέσει με την αδερφή της στο έργο που φόραγε ένα συνηθισμένο 37.
Η ηρωίδα της έχει μια σχέση ζωής με τη μαμά της όπως είχε και η ίδια. Την λάτρευε την μαμά της.
Έχει ζήσει όλα τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίζεται το έργο, έχει ξαναγεννηθεί αρκετές φορές σαν τον φοίνικα που γεννιέται από τις στάχτες του. Γιατί η Κάτια δεν το βάζει κάτω ποτέ, έχει ζήσει πέντε ζωές, με τα πάνω και τα κάτω, τα όμορφα αλλά και τα άσχημα, τις νίκες αλλά και τις ήττες, τους μεγάλους έρωτες και τους σπουδαίους φίλους αλλά και τις μεγάλες απώλειες. Είναι μαχήτρια, βαθύτατα αξιοπρεπής. Δεν θα την δεις να κλαίγεται ποτέ. Δεν θα φωνάξει ποτέ. Και κάθε χρόνο θα διαβάζει καινούργια έργα για το επόμενο της ταξίδι, γιατί τα ταξίδια τα λατρεύει κι ας μην έχει τον χρόνο να τα κάνει ακριβώς γιατί δουλεύει ασταμάτητα..
Ρεσιτάλ ερμηνείας κάνει εδώ, ο κόσμος δε σταμάτησε να χειροκροτά. Έξι οι αυλαίες και μεταξύ μας άνετα και οκτώ εάν έβγαινε ξανά στη σκηνή. Αντιλαμβάνεται από τον τρόπο που υποκλίνεται πόσο ευτυχισμένη είναι, πόσο το χαίρεται αυτό το έργο, με πόση χαρά το παίζει κάθε μέρα. Δεν είναι εύκολο να κάνεις μονόλογο. Δεν είναι εύκολο να κρατάς το κοινό προσηλωμένος όταν είσαι μόνος σου επάνω στη σκηνή. Κάνει κάθε μέρα πρόβα τα λόγια πριν την παράσταση. Άρα και μέρα ένα πεντάωρο της φεύγει για την παράσταση. Απαιτεί συγκέντρωση και προσήλωση στοιχεία που εκείνη διαθέτει.
Η μαμά μου συνήλθε την επόμενη ημέρα από τη συγκίνηση, έτρεχαν τα μάτια της. Μου είπε σε αυτό το έργο πέρασε όλη μου η ζωή.
Μαγική, όμορφη, κωμική, δραματική, γοητευτική, συναρπαστική, αφοπλιστική, ανθρώπινη, ευαίσθητη, αέρινη, δοτική, με μια άρθρωση εξαιρετική, με κινήσεις τόσο όσο για να μην είναι υπερβολική, μόνη της, σε μία τεράστια σκηνή με αφαιρετικό σκηνικό, κυριολεκτικά δεσπόζει.
Μην την χάσετε αυτήν την παράσταση παιδιά. Αυτό είναι Θέατρο.
Πληροφορίες για τη παράσταση/εισιτήρια, εδώ
Γράφει η Νταίζη Λεμπέση για την Κουλτουρόσουπα.
Πηγή:http://www.kulturosupa.gr/
