Δέκα χρόνια μετά από την πρώτη ημερομηνία εγκαινίων και με κόστος τρεις φορές πάνω από το αρχικό του αεροδρόμιο BER στο Βερολίνο είναι ήδη μικρό για την μετά covid εποχή.
Ένα νέο αεροδρόμιο στην πρωτεύουσα μία χώρας είναι πάντοτε μία μεγάλη είδηση που συγκεντρώνει πάνω της τα φώτα της δημοσίοτητας, όχι όμως για το αεροδρόμιο BER του Βερολίνου που ο κορονοϊός βοήθησε τις αρχές στην Γερμανία να κάνουν τα εγκαίνια όσο πιο αθόρυβα γίνονταν. Πρόκειται για το αεροδρόμιο με τα 550.000 λάθη που άνοιξε σχεδόν με δέκα χρόνια καθυστέρηση από την αρχική ημερομηνία εγκαινιών και με το κόστος να είναι τρεις φορές πάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό.
“Επιτέλους ξεκινάει η λειτουργία του αεροδρομίου… επιτέλους” ανέφερε το Σάββατο ο CEO του BER Engelbert Lütke Daldrup κατά την διάρκεια της ομιλίας του στην σεμνή τελετή έναρξης όπου παραβρέθηκαν κυβερνητικά στελέχη και τοπικοί άρχοντες. “Ήταν ένας μακρύς δρόμος και δεν ήταν ένας εύκολος δρόμος. Όλοι όσοι παραβρίσκονται εδώ γνωρίζουν ότι δεν έχουμε ένα εορταστικό πάρτυ εγκαινιών. Απλώς ανοίγουμε το αεροδρόμιο…”. Από την μεριά του ο υπουργός μεταφορών Andreas Scheuer ελπίζει “ότι τα ανέκδοτα γύρω από το BER θα λάβουν ένα τέλος τώρα”.
Από τα εγκαίνια δεν έλειψαν τα παρατράγουδα καθώς ακτιβιστές διαμαρτυρόμενοι για την κλιματική αλλαγή προσπάθησαν να διακόψουν τόσο την εκδήλωση όσο και τα εγκαίνια πραγματοποιόντας πορεία στο αεροδρόμιο για δείξουν την αντίθεση τους στην λειτουργία. Ανέβασαν πανό ενώ αρκετοί περιφέρονταν ντυμένοι … πιγκουίνοι.
Το κόστος από τα 2,5 δισ. ευρώ εκτοξεύθηκε στα 7 δισ.
Όπως αναφέρει η Deutsche Welle σε δημοσίευμα της τα εγκαίνια αναβλήθηκαν συνολικά έξι φορές αρχής γενομένης από το 2011, το σύστημα πυρόσβεσης δεν λειτουργούσε, χιλιάδες αυτόματες πόρτες δεν είχαν πρόσβαση σε ρεύμα και 170.000 χιλιόμετρα καλωδίων στριμώχθηκαν πρόχειρα σε λάθος σωλήνες.
Μετά τις απανωτές αναβολές ο τότε υπουργός Μεταφορών Πέτερ Ραμζάουερ δήλωνε το 2013: «Το Μάιο του 2012 προειδοποιούσα να μην ορίζονται συνεχώς νέες ημερομηνίες για τα εγκαίνια. Είμαι ευτυχής με τη συμφωνία κατασκευαστών και δημοσίου να μην οριστεί για το επόμενο διάστημα νέα ημερομηνία, διότι αυτές δεσμεύουν. Θα πρέπει πρώτα να εξεταστεί προσεκτικά που είναι τα προβλήματα και στη συνέχεια να δρομολογηθεί η επίλυσή τους».
Οκτώ χρόνια χρειάστηκαν αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί και εργάτες για να βάλουν τάξη σε αυτό το χάος. Στο διάστημα αυτό το κόστος του νέου αεροδρομίου της γερμανικής πρωτεύουσας εκτοξεύθηκε από τα αρχικά 2,5 δις ευρώ σε πάνω από 7. Κι όλα αυτά για ένα αεροδρόμιο, το οποίο θεωρείται ήδη μικρό για την εποχή μετά τον κορωνοϊό. Προφανώς για αυτό το λόγο σχεδιάζεται επέκταση του αεροδρομίου μέχρι το 2030 με κόστος 2,3 δις.
Κανείς δεν λογοδότησε για το σκάνδαλο
Όταν η έναρξη λειτουργίας του αεροδρόμιου άρχισε να αναβάλλεται από τη μια χρονιά στην άλλη οι γερμανικές αρχές αντέδρασαν με κατηγορίες και απολύσεις υπευθύνων. Για μεγάλο χρονικό διάστημα η μια κατασκευαστική εταιρία διαδέχονταν την άλλη. Σε κάποια στιγμή μάλιστα χάθηκαν ακόμα και ντοσιέ με σημαντικά σχέδια, τα οποία εντοπίστηκαν αργότερα σε χώρο ανακύκλωσης απορριμμάτων.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει λογοδοτήσει για το μεγαλύτερο, ίσως, κατασκευαστικό σκάνδαλο επί γερμανικού εδάφους. Οι τότε αρμόδιοι έχουν αποχωρήσει εδώ και καιρό από την πολιτική. Όταν ο τότε κυβερνήτης του Βερολίνου Κλάους Βόβεραϊτ ολοκλήρωνε τη θητεία του έκανε λόγο, αναφερόμενος στο νέο αεροδρόμιο, για “πικρή ήττα”. Ούτε όμως και στους μάνατζερ του εγχειρήματος δεν αναζητήθηκαν ευθύνες. Ένας μάλιστα από τους πολλούς διευθύνοντες συμβούλους κατάφερε να διεκδικήσει με επιτυχία εκ των υστέρων 1,4 εκατομμύρια ευρώ για απώλειες εισοδημάτων.
